Yûsuf Sinânüddîn’in meşhur eseri, haramların açıklanması anlamına gelen “Tebyînü’l-Mehârim” adlı eserin asıl hedefi alimlerin birçoğunun Kur’an ilimleri üzerine araştırmalarında belâğat ve fesâhata yönelip Bedî, Meâni ve Beyân ilimlerinden ibaret olduğunu görmesidir. Alimlerin bu alanlara yoğunlaşarak haramlardan korunma meselelerinin ihmal edildiği düşüncesiyle Kur’an’ın indiriliş amacına uygun olarak haramlardan kaçış yollarını detaylı bir şekilde kaleme almıştır. Eser İslami ilimlerin tüm konularına değinmekte ve 98 farklı konu başlığından oluşmaktadır. Bu başlıklar kendi içerisinde fasıl adı verilen alt başlıklara ayrılmaktadır.