Türkiye'nin Kalbi Kabul Günleri 12 Mart 1971 askerî müdahalesini izleyen günlerde Sevgi Soysal'ın farklı gazetelerde yayımladığı köşe yazılarını bir araya getiriyor. Bu yazılar 12 Mart'ı yoğun kişisel tecrübelerle yaşayan yazarın döneme dair ilk izlenimleri olarak görülebilir. Sıkıyönetimin boğucu ortamında nefes almaya çalışan siyasi kıyımlarla yaşadığı sarsıntıyı büyük bir seferberliğe dönüştüren işçi ve gençlik hareketinin coşku ve dinamizmini arkasına alan toplumun arasında gezinerek ona ayna tutuyor. Bu aynadaki derin ve her zamanki gibi muzip sorularıyla Sevgi Soysal'ın tüm eserleri gibi bu yazılar da aradan geçen uzun zamana tezat bugün bile hâlâ taze hâlâ güncel.Sevgi Soysalın ilk kitabı Tutkulu Perçem 1962 yılında yayımlandı. Teyzesi Roselin kişiliğinden yola çıkarak yazdığı Tante Rosa (1968) farklı üslûbuyla edebiyat çevrelerini şaşırttı. Kadın-erkek ilişkilerini ve evlilik temasını işlediği ilk romanı Yürümekle (1970) TRT Sanat Ödülleri Yarışması Başarı Ödülünü kazandı. Hapishanede yazdığı Yenişehirde Bir Öğle Vakti adlı romanyla 1974 yılında Orhan Kemal Roman Armağanını kazandı. Adanada sürgünde bulunan bir kadının başından geçen olaylar etrafında 12 Martı eleştirdiği romanı Şafak 1975te yayımlandı. Politika gazetesinde tefrika edilen cezaevi anıları Yıldırım Bölge Kadnlar Koğuşu başlığıyla kitaplaştırıldı (1976). Hastalık izlenimlerini ve 12 Mart sonrası değişimi anlatan öykülerini topladığı Barış Adlı Çocuk 1976da yayımlandı. Son romanı Hoşgeldin Ölümü tamamlayamadan 22 Kasım 1976da öldü. Yeni Ortam ve Politika gazetelerine yazdığı yazılar Bakmak (1977) adlı kitapta toplandı. Tutkulu Perçemden Hoşgeldin Ölüme uzanan yazarlık çizgisinde kişisel tedirginlikler yerini siyasal ve toplumsal olanın en çok da kadın olmanın sorgulayıcı bir gözle mercek altına alınışına bırakır. Soysal o dönemde genelde katı bir anlayışla algılanan birey-toplum çatışmalarını "canlı" insan ilişkileri örneğinde yaşar kılar. "Düzenin" sadece rejim düzleminde değil gündelik hayat düzlemindeki tahripkârlığını ve "anlamsızlığını" ince bir alaycılıkla resmeder. Bu canlılık ve candanlıktır hayat çizgisiyle yazarlığı birbirine paralel gelişen Sevgi Soysalın eserlerini kalıcı kılan.