Biraz sonra yatağımdan anneme seslendim: "Anne! Uyuyamıyorum." Dakikalar geçiyor ve bu kez babama sesleniyorum: "Baba! Top oynamayı unuttuk." Zaman geçiyor ve tekrar sesleniyorum: "Anne! Su içmek istiyorum." Çocukların duyguları çok hassastır. Anlaşılmak isterler. Kırılırlar fakat gönüllerini alırsanız çabucak unuturlar. Özlerler bir öpücükle mutlu olurlar. Kıskanırlar bir şeyler paylaşılınca oyuna geri dönerler. Korkarlar kaygılarını ortadan kaldırınca rahatlarlar. Merak eder ve araştırırlar bilgi verilince öğrenmiş olurlar. Onların penceresinden olaylara bakmak gerekir kimi zaman. İşte elinizdeki kitap çocuğun gözüyle olaya bakmaktadır. Bir çocuğun "geceleri bazen neden uyuyamadığı"nı en saf bir şekilde ortaya koyduğu bir hikâyeyi konu edinmektedir. Bakalım çocuklar neden uyuyamıyormuş?