İslâm'ın değiştirdiği ve yeni uygulamalar getirdiği en önemli alanlardan biri de miras hukuku olmuştur.

Cahiliye döneminde güç cinsiyet ve silaha dayalı tekelci bir miras anlayışının var olduğunu görmekteyiz. Aynı şekilde vasiyet konusunda da tamamen kişinin kendi insiyatifine bağlı olan şahsi çıkar ve nefsani duygulara dayalı bir anlayış hakimdi. Halk arasında övgü ile bahsedilmek parmakla gösterilen kişi olma arzusu ve başkalarından daha üstün olma duygusu içinde kişi kendi yakın akraba ve ailesini bırakıp daha uzak kimselere vasiyette bulunarak bir şeref elde etmeye çalışıyordu. Böylece kendi çocuklarını ve akrabalarını mirastan mahrum bırakıyor onların fakirlik içinde kıvranmalarına neden oluyordu.

İşte bu yanlış ve haksız uygulamayı İslâm değiştirmeye çalışmıştır. Bu nedenle ilk dönemlerde vasiyetin anne-baba ve yakın akrabalara yapılmasını emretmiştir. Böylece kişinin aile ve akrabalarının mağdur olmalarını engellemiştir.