Artık kurulu bir düzen yok gizemli bir felaketin ardından herkes var olma savaşı veriyor. Bazı insanların ise derdi çok başka. Onlar bir arayış içindeler; belki de bir umut hiç olmadı bir sığınak gözlerin kapandığı ve sonsuza kadar açılmadığı huzur dolu bir konak... Poyraz gözlerini açtığında ona uzatılan el ile yeniden yaşamak istediğine karar veriyor ve kaybettiği küçük kızının acı dolu hatıralarının yerine koyacağı o sevgi dolu elin sahibi Yeliz ile beraber arayışlarına başlıyorlar. Kendileri de birer kurban mı herkes gibi bu hayatta? Yoksa onlar için arayışların sonu gelecek mi? Bir ev... En azından huzur dolu bir ölüm... "Sevdiklerimize sıkıca sarılır sanki elimizden her an uçup gitme ihtimallerini engelleyebileceğimizi sanırız. Onların gözlerinde kendimizi görürüz.O ışıkta var oluruz. Benliğimizi sarıp sarmalarlar ve onlarsız artık kendimizi bir hiç olarak görürüz.Size anladığım tek bir şeyi söyleyeyim bu hayatta. Bu döngüden kaçış yok ve yapılabilecek tek şey nakaratların arasını güzel anılarla doldurabilmek. Böylece döngünün sonuna geldiğimizde sığınabileceğimiz bir şey olur elimizde ve yüreğimizde sevdiklerimizi saklayabileceğimiz güzel bir köşe ayarlayabiliriz. O köşeyi döneriz ve mutlu anılarla yeni bir döngünün başlangıcını bekleriz."