Beni bırakıp gittiğin geceyıldızlardan orkestra kurup konser verdimen acı notaların inlemesiyle tüm kainata....Makamlarla geziniyorum mutlu mazimizinen derin anlarında.Hüzzam makamı meselâ.Tutup atamazdı beni karanlığın en uç noktasınasenin bir tebessüm edişin kadar.Segah makamı sakinleştiremiyorsen diye inleyen ruhumuadını duyduğum an kadar.Hicaz makamı atamıyordüşünce girdabının en karanlık noktasınasensiz geçen anlar kadar.Muhayyer sarsamıyor bedenimiel ele tutuşup gezdiğimiz anlar kadar.Sadece anı hatırlatıyor işte.Hepsi bu kadar.Sonsuza kadar süren ayrılık senfonisindenotalar bile isyan edecek sana..