YANIK DÎVANOnca düş tek bir yatağa sığamazdı.Hayatım sayısını unuttum odalarasaçıldı. Dönüp toparlamaya çalışsamgövdem sonsuz bir çarşafın kıvrımlarınadağılmış gecelerim hep kısa kalmış.Zaman ağır adımlarla geçip gitmişiçimden o kadar ki: Kafamın dibindebir delik yaşadığım her coşku herbozgun doğru firarlarla hepten yanlışüstüne gitmeler bende ne varsa sankioradan boşluğa gerisin geri boşalmış yarıdan çoğu silinmiş bir replikakarşımdaki aynada deliksiz uyku.