Hep ciddiye alırmış gibi yaptılar. Öyle göründüler. Ne annem babam ne patronum ne arkadaşlarım ne de sevgililerim... Kimse beni can kulağıyla dinlemedi... Dinlemek istemedi... Ama ben herkesi dinledim... Önce annemi babamı kardeşlerimi dinledim... Zaten içinde olduğum yaşadığım bildiğim sorunlarını anlatıyorlardı bana. Arkadaşlarım sevgililerim birlikte olduğum başka erkekler de... Herkesin yaşamı kendince en önemliydi. Ya benim yaşamım ya benim sorunlarım?