Geçmek gerekRüzgâr sesi geliyor geçmek gerek.Ve ben yolcuyum ey daimî rüzgârlar!Götürün beni yaprakların oluşum enginliğineKavuşturun beni suların tuzlu çocukluğunaVe ayakkabılarımı üzüm bedeninin gelişimine dekDoldurun tevazûnun güzellik kımıltısıylaDakikalarımı tekrar eden güvercinlere dekZirveye çıkarın içgüdünün beyaz gökyüzündeVe varlığımın gerçekleşmesini ağacın kenarındaKaybolmuş temiz bir ilişkiye dönüştürünVe yalnızlığın teneffüsündeÇarpın bilinç kapılarımıSalın beni o günün uçurtmasının peşineGötürün beni yaşam boyutlarının halvetine"Hiç"in mülâyim huzurunuGösterin bana.