Şerbet gibi havaların şerbet gibi insanlarla şerbetten nafakalar çıkarılan günlerin güzel su içilir yemeğin yanında diye hoş-ab denilen hoşafların o unutulmaz tadların bir araya geldiği bir çalışma bu...Hepsi insan israfı icd etmeden evvel bulundu. Meyvelerin otların son hallerine kadar şükür kazanında kaynatılıp sofraya getirilmesiyle oluşturuldu. Bütün şerbetler ve hikayeler aslında suya yazılmış methiyeler.Suyu kaç şekilde içebileceğimizi anlatıyorlar. Meyveye eklenen su değil suya eklelen meyveler onlar. Her şerbet ve her hoşaf insan emeğinin nimete dokunup Barekallah demesi.Elif Ayla kitabında babaanne mutfaklarından bugüne kadar gelen yok olmalarına izin verilmeyen şerbet ve hoşafları anlatıyor. Hoşaflar hikayelere dökülüyor şerbetler anılarla birleşiyor. Kitap bir tarifler bütünü olmaktan çok bir yaşam biçimini tarif ediyor. Şefkat şerbetten akıyor. Hoşaftan geriye çekirdekler değil anılar kalıyor.